Betrokkenheid kost kruim, je krijgt er heel wat voor terug
In gesprek met Maurice Roefs
door Jacques van Geest

Een markante man. Getrouwd met Sandra, een gezin met drie kinderen en een boeiende baan met nogal eens een avondvergadering.
Maurice vindt, beter gezegd maakt – dankzij de niet aflatende steun van het thuisfront – al jaren tijd voor vrijwilligerswerk ten behoeve van of nauw gelieerd aan de katholieke kerk in Grave. Het is tijd om daar eens bij stil te staan.

Gaan waar je voor staat…
Maurice maakt vanaf 1988 deel uit van het jongerenkoor van de Christus’ Hemelvaartkerk. Nog steeds zingt hij in het koor, nu in de st.-Elisabethkerk. Tevens is hij al een flink aantal jaren penningmeester van het huidige JCH.
Bestuurlijk is zijn kerkelijk curriculum van een imposante omvang. Hij startte in 1993 als notulist van het wijkoverleg st.-Elisabeth, is vanaf 1994 secretaris van het parochiebestuur tot het bisdom in 1998 besluit om het parochiebestuur te ontbinden vanwege de moeizame samenwerking tussen de twee kerkwijken. Het bestuur van de parochie komt tijdelijk in handen te liggen van de bestuurscommissie Lopende Zaken, bestaande uit vier personen. Daarin vervult Maurice ook de rol van secretaris. Later, als de Commissie Lopende Zaken wordt vervangen door een Interimbestuur, speelt hij als coördinator een rol bij de samenwerking tussen de twee kerkwijken, het aan de eredienst onttrekken van de Hemelvaartkerk in 2001 en de integratie van beide groepen kerkgangers.

Om maar eens wat te noemen…
Persoonlijk als bijzonder ervaren is de periode najaar 1997 tot begin 2000. Dan is Maurice een van de leidende figuren in de commissie ‘Steunfonds Kaprestauratie Elisabethkerk Grave’. De bonte knaagkever heeft delen van de kapconstructie van de kerk aangevreten, zodat restauratie onvermijdelijk is. Hoewel het Rijk ruimhartig bijsprong, is er op de begroting van een half miljoen gulden sprake van een tekort van 165.000 gulden. Dit tekort kan door tal van acties weggewerkt worden. Daarmee krijgt het jubeljaar 2000 voor de parochie een bijzonder karakter.

‘Het REG’: Stichting Restauratie Sint-Elisabethkerk Grave
Sinds 1 januari 2015 is Maurice secretaris/penningmeester van de Stichting Restauratie Sint-Elisabethkerk Grave (REG), een groep van mensen die het – net als hun voorgangers uit de jaren ’70 – als hun taak zien om de st.-Elisabethkerk, die nooit af is, in stand te houden. Een buitengewoon lastige taak omdat er altijd een tekort aan geld is. Het stichtingsbestuur is onafhankelijk maar werkt wel nauw samen met zowel het kerkbestuur als de gemeente.
Er is een periode geweest waarin de parochie, de gemeente en het REG financieel samenwerken in een langdurig onderhoudsplan voor de kerk. Samen met subsidie van het Rijk kan zo goed op het onderhoud ‘gestuurd’ worden. Deze afspraak heeft een tijdelijk karakter. Nu het Rijk sinds een aantal jaren minder subsidie verstrekt, maakt dat het werk van het REG er niet eenvoudiger op. Het zou mooi zijn als de samenwerking en financiering van het onderhoud weer nieuw leven ingeblazen kan worden.

Allereerst Gods huis en pas daarna een cultuurobject
“Onze voorouders hebben, om de kerk te behouden, altijd alles op alles gezet. En niet voor niets. Zeven eeuwen geloofsgeschiedenis vlak je niet zomaar uit. De kerk is dan ook eerst Gods huis en pas daarna een cultuurobject. Ik hoop dat we niet tevergeefs een beroep doen op de huidige én toekomstige generaties om de kerk levend te houden”, aldus Maurice. “Zonder kerkelijk leven verdwijnt raakt het gebouw zijn ziel kwijt. En dat zou eeuwig zonde zijn.”

‘Historisch Grave’:
kiest de gemeenschap als erfgenaam van vandaag eveneens voor daad-werkelijke betrokkenheid?
Maurice en ik zetten een boom op over de gedeeltelijke bekostiging van de restauraties van de grote rijksmonumenten, zoals de Hampoort, het Arsenaal, de protestantse kerk en de st.-Elisabethkerk, alle in het centrum van de stad. Buiten het centrum van Grave hebben we nog de monumentale kerken in de dorpen en drie spitsen van in Velp.
Het is al eerder aangegeven. Beiden vinden we het zeer verdedigbaar dat de gemeente, ook al is ze misschien alleen eigenaar van de Hampoort, het Kunstkerkje en het oude stadhuis, een substantiële bijdrage levert bij de instandhouding. Zeker als je weet hoe belangrijk en beeldbepalend de monumenten zijn in het landschap en het straatbeeld.
Ik breng in het schrijnend te vinden dat er wel aandacht is voor reconstructieve werkzaamheden in het kader van historisch Grave en dat hetgeen er nog is in feite wordt verwaarloosd. Werk aan de winkel voor de gemeenteraad bij het maken van de keuzes.

Man met hart voor onze gemeenschap en haar wortels
Het hart van Maurice ligt bij de parochie, het kerkgebouw en de stad. Zijn belangstelling betreft ook alles wat met erfgoed en genealogie te maken heeft. De stapels rond zijn bureau zijn er het levende bewijs van.
Een bezige man, die Maurice Roefs.
Een man met hart voor de gemeenschap waarvan hij deel uitmaakt.

(voorjaar 2017)